- تهیه و تفسیر و فروش نقشه و عکس هوایی
- تهیه و فروش عکس های هوایی , تهیه و فروش نقشه های رقومی و چاپی به صورت آرشیو و بروز
- تهیه و فروش نقشه و عکس های هوایی از سال ۱۳۳۵
- فروش نقاط ترازیابی و جی پی اس (GPS)
- تفسیر و ژئو رفرنس عکس هوایی
عکس‌برداری هوایی (به انگلیسی: Aerial photography)
به تکنیک ثبت عکس از سطح زمین از نقاط مرتفع یا هوا گفته می‌شود. این اصطلاح اغلب در مورد عکس‌هایی به‌کار می‌رود که از هوا برداشت شده‌است. عکس هوایی عبارت است از یک تصویر واقعی از عوارض و خصوصیات ظاهری سطح زمین که توسط هواپیما یا کوادکوپتر و با استفاده از یک دوربین عکس‌برداری هوایی گرفته شده‌است. استفاده از عکس‌های هوایی به منظور بررسی‌ها و مطالعات زمین‌شناسی، جاده‌سازی، شهرسازی، کشاورزی، مدیریت منابع طبیعی، حفاظت از محیط زیست و برای تأمین اهداف نظامی و امنیتی رایج است. البته جنبه‌های تفریحی و عکاسی شخصی نیز دارد. در گذشته در بسیاری از کشورها از عکس‌های هوایی به‌جای نقشهٔ اصلی در صحرا استفاده می‌کردند.
شرکت خاوران تراز سنج (خاوران تراز آزیموت)
فلیکس نادار، عکاس برجستهٔ فرانسوی، به‌وسیلهٔ بالون بسیار بزرگی به‌نام «غول»، نخستین عکس هوایی جهان را از فراز پاریس گرفت.
دوربین‌های عکس‌برداری هوایی
دوربین‌های عکس‌برداری هوایی تجهیزاتی هستند که برای تهیهٔ عکس‌های هوایی مورد استفاده قرار می‌گیرند. این دوربین‌ها معمولاً از ابعاد بزرگ برخوردار هستند. دوربین‌های عکس‌برداری هوایی دارای فاصلهٔ کانونی ثابت هستند و عدسی به‌کار رفته در آن‌ها از نوع متریک است. عدسی متریک به عدسی گفته می‌شود که اعوجاج آن ثابت بوده و از ۲۰ میکرون کمتر باشد. این دوربین‌ها معمولاً بر روی کف هواپیما نصب می‌گردند و امکان تراز نمودن آن‌ها وجود دارد. دوربین‌های هوایی مورد استفاده در عکس‌برداری هوایی تاکنون عمدتاً از نوع دوربین‌های آنالوگ بودند. (دوربین‌هایی که از فیلم استفاده می‌کنند). امروزه دوربین‌های عکس‌برداری هوایی دیجیتال نیز به بازار ارائه شده و به مرور در پروژه‌های عکس‌برداری مورد استفاده قرار می‌گیرند. دوربین‌های آنالوگ دوربین‌های عکس‌برداری هوایی آنالوگ معمولاً دارای ابعاد ۲۳ * ۲۳ سانتی‌متر هستند.
دوربین‌های عکس‌برداری هوایی دارای پنج قسمت اصلی زیر هستند:
پایهٔ اتصال به بدنه: این پایه ضمن جلوگیری از انتقال لرزش هواپیما به دوربین، امکان تراز کردن دوربین را نیز فراهم می‌آورد.
بدنه و عدسی: عدسی مهم‌ترین بخش یک دوربین عکس‌برداری هوایی است.
سیستم کنترل: این سیستم امکان عکس‌برداری متوالی و تنظیم نوردهی فیلم را فراهم می‌آورد.
مخزن فیلم: مخزن فیلم قابل جدا کردن از دوربین است. با سیستم تخلیهٔ هوا فیلم در لحظهٔ عکس‌برداری به‌صورت کاملاً تخت قرار می‌گیرد.
چشمی ناوبری: با استفاده از این چشمی، عکاس امکان تنظیم پوشش طولی و حذف زاویهٔ دریفت را دارد.
از انواع دوربین‌های عکس‌برداری هوایی آنالوگ می‌توان به دوربین Leica RC30/ASCOT اشاره کرد. دوربین‌های دیجیتال دوربین‌های عکس‌برداری هوایی دیجیتال با ابعاد بزرگ یا متوسط برای اولین بار در سال ۲۰۰۲ در نمایشگاه ISPRS شهر آمستردام به‌صورت تجاری به بازار عرضه گردیدند. این دوربین‌ها از نظر نوع CCD مورد استفاده به دو نوع دوربین با آرایه خطی و آرایه سطحی تقسیم‌بندی می‌گردند. دوربین‌هایی که از آرایه خطی استفاده می‌نمایند بسیار مشابه سیستم‌های تصویربرداری ماهواره‌ها هستند. در این دوربین‌ها بهره‌گیری از گیرندهٔ تعیین موقعیت ماهواره‌ای جی‌پی‌اس و تجهیزات تعیین وضعیت IMU ضروری است. از دوربین‌های عکس‌برداری هوایی دیجیتال می‌توان به دوربین‌های Leica ADS ۸۰ و DiMac اشاره کرد. دوربین‌هایی که از آرایه‌های سطحی استفاده می‌کنند کم و بیش تصاویری با هندسه مشابه دوربین‌های آنالوگ تولید می‌کنند. بهره‌گیری از تجهیزات تعیین موقعیت ماهواره‌ای و تعیین وضعیت اگرچه مزایایی به همراه دارد اما در این دوربین‌ها به‌عنوان یک ضرورت مطرح نیست. از انواع این دوربین‌ها می‌توان به دوربین‌های Vexel Ultracam و DMC اشاره کرد
افزودن نظر